Μιχάλης Χατζηγιάννης: "Η μουσική μπορεί να δώσει νότες αισιοδοξίας"

«Στρεφόμαστε στα παλιά, στα αθώα χρόνια, τότε που κάναμε πράγματα με την ψυχή μας» λέει ο τραγουδιστής, που παρουσιάζει μια «Παράξενη γιορτή» στη σκηνή του «Ζυγού» έχοντας δίπλα του την Ανδριάνα Μπάμπαλη.

Στο φινάλε μιας εξαιρετικά δύσκολης εβδομάδας για τη χώρα ο Μιχάλης Χατζηγιάννης τολμά να κάνει... γιορτή. Και σ' αυτή την «Παράξενη Γιορτή», όπως ο ίδιος την έχει ονομάσει, μας προσκαλεί όλους. Οχι γιατί έχει να μας προτείνει λύσεις στα προβλήματα που μοιάζουν να μην έχουν τέλος, αλλά για μας εμφυσήσει μια νότα ελπίδας και ζωντάνιας μέσα από τις μουσικές και τα τραγούδια του.Ο ίδιος δηλώνει «παρών» σε όσα αρνητικά συμβαίνουν γύρω του και όχι απομονωμένος στη δική του ιδιωτική πραγματικότητα. Και αυτό που κυρίως προσπαθεί να κάνει είναι να μην προκαλεί, παρότι, όπως ο ίδιος επισημαίνει, κάποιοι, που υπηρετούν τη σκόπιμη παραπληροφόρηση, κάνουν τα πάντα για βγάζουν προς τα έξω μια εικόνα του εντελώς διαφορετική.

Τελικά κατάφερες να μας εκπλήξεις... Δεν περιμέναμε να δούμε τον Μιχάλη Χατζηγιάννη στην Πλάκα, σε έναν ιστορικό μουσικό χώρο όπως ο «Ζυγός». Τι οδήγησε εκεί τα βήματά σου;

O «Ζυγός» είναι ένας χώρος που μού αρέσει ιδιαίτερα, ένας χώρος που θυμίζει παλιά Αθήνα και ένας χώρος τον οποίο γνωρίζω καλά καθώς εκεί πρωτοεμφανίστηκα, το 2002, στο πλευρό της Δήμητρας Γαλάνη. Εχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο. Και δεν σου κρύβω ότι όλα αυτά τα χρόνια έψαχνα μια ευκαιρία να δουλέψω και πάλι εκεί. Νομίζω ότι οι συνθήκες και η τωρινή μου μουσική κατεύθυνση και αντίληψη με κατευθύνουν προς τα εκεί.

Νιώθεις πως σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο που βιώνουμε ως χώρα ο κόσμος αναζητά την πιο λιτή και πιο άμεση διασκέδαση;

Αυτή απολύτως είναι και δική μου αίσθηση. Και το λέω αυτό επειδή καθημερινά ζω τον παλμό της κοινωνίας, δεν είμαι ξεκομμένος ούτε κλεισμένος σε κάποιο φανταστικό καλλιτεχνικό πεδίο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι, καμιά φορά, η ανάγκη αυτή της προσέγγισης, γεννιέται πρώτα στους καλλιτέχνες και έπειτα στο κοινό. Ηταν λοιπόν δική μου ανάγκη να έρθω πιο κοντά σ' αυτόν τον κόσμο, ο οποίος, κι εκείνος με σειρά του, αναζητά μιας καλύτερης ποιότητας διασκέδαση, πιο ζεστή, με πιο άμεση επαφή, αλλά κι ένα πρόγραμμα που θα τον κάνει να νιώσει όμορφα, όχι μόνον να τον διασκεδάσει, αλλά και να τον ψυχαγωγήσει και να του αφήσει και δυο - τρία πράγματα. Και φαντάζομαι ότι αυτό το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε στον «Ζυγό» θα έχει έναν τέτοιο χαρακτήρα γιατί, αυτήν τη φορά, δουλεύουμε με άλλα δεδομένα και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Δεν κρύβω ότι και για μένα αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα, κάτι διαφορετικό απ' όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα.

Το εξώφυλλο της νέας δουλειάς του Μιχάλη Χατζηγιάννη, «Θάρρος ή αλήθεια»

Διακρίνω σε όλες τις παραπάνω επιλογές μια τάση νοσταλγίας στα παλιά καλά χρόνια και μια διάθεση πιο εσωτερική, εξομολογητική, χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Εχεις απόλυτο δίκιο. Είναι σαν ένα είδος μεταμέλειας για όλα αυτά τα υπερβολικά που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια, κάτι το οποίο αποτυπώθηκε και στη δουλειά μας. Ως δείγμα ενοχής λοιπόν στρεφόμαστε στα παλιά, τα λιτά, τα αθώα χρόνια που κάναμε πράγματα με την ψυχή μας, πιο αυθόρμητα. Και αυτή η αίσθηση νομίζω βγαίνει και μέσα από τα τραγούδια του νέου μου δίσκου. Νιώθω πως όσο πάω ξαναθυμάμαι τον Μιχάλη στα πρώτα του βήματα.

«Θάρρος ή Αλήθεια»: ορμώμενη από τον τίτλο του νέου σου άλμπουμ, θα σε ρωτήσω τι από τα δύο επιλέγεις;

Πιστεύω ότι το ένα αποτελεί συνέχεια του άλλου, γιατί για να πεις την αλήθεια θέλει θάρρος. Κι αν το επεκτείνουμε, νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή που θέλει και θάρρος και αλήθεια, γιατί όταν φθάνεις σ' ένα οριακό σημείο, μόνο η αλήθεια μπορεί να σε λυτρώσει.

Ολα αυτά τα χρόνια κάνεις πρωταθλητισμό στο τραγούδι και μάλιστα με ιδιαίτερα υψηλές «επιδόσεις». Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που πιστεύεις ότι σου έχουν χαρίσει μέχρι σήμερα τη διάρκεια;

Θέλει πολλή δουλειά για να καταφέρει κάποιος να μείνει στα μουσικά πράγματα; Οι αντιστάσεις, τα «όχι», που υποδεικνύουν έναν άνθρωπο που έχει σταθερή πορεία, δεν μετανιώνει για τις επιλογές του και είναι επιμελής. Ολα αυτά τα σέβεται ο κόσμος. Από την άλλη, αυτό που μένει στον κόσμο είναι τα ωραία τραγούδια, οι μελωδίες, οι στίχοι και πίσω απ' αυτά η καλή πρόθεση, η απλότητα και η ταπεινότητα. Αυτά διαλύουν κι όλο το απρόσωπο «νέφος» της σκόπιμης παραπληροφόρησης που κυνηγά συχνά τους ανθρώπους που εκτίθενται στα φώτα της δημοσιότητας.

Την αποτυχία την έχεις γευτεί σε μεγάλο βαθμό και πώς την αντιμετωπίζεις;

Δεν την έχω βιώσει έντονα την αποτυχία. Βέβαια, πάντα είχα στο μυαλό μου ότι κανείς, όταν ζει μια επιτυχία, πρέπει να προετοιμάζεται και για την αποτυχία. Δεν ζω με την έπαρση ότι θα 'μαι για πάντα «κάτι». Τις γεύτηκα τις επιτυχίες μου, τις απόλαυσα, είμαι έτοιμος να ζήσω και τις ενδεχόμενες αποτυχίες. Αλλωστε και αυτές είναι μέρος της δουλειάς, μέσα από το οποίο μάλιστα μαθαίνεις πράγματα, γίνεσαι πιο ώριμος.

Η συνεργασία με την Μπάμπαλη

Θα πούμε τραγούδια που αγαπάμε...

Η δεύτερη έκπληξη είναι η συνεργασία σου με την Ανδριάνα Μπάμπαλη. Είναι η πρώτη σας καλλιτεχνική συνεύρεση; Τι ήταν αυτό που αναζητούσες φέτος και το βρήκες στο πρόσωπο, στη φωνή και στα τραγούδια της Ανδριάνας Μπάμπαλη;

Με την Ανδριάνα όχι μόνον δεν είχαμε συνεργαστεί, αλλά δεν γνωριζόμασταν καν. Πάντα όμως έτρεφα μια εκτίμηση για την ίδια, τα τραγούδια και τις ερμηνείες της. Από την πρώτη μας συνάντηση είδαμε ότι έχουμε πολλά κοινά στοιχεία. Σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο και έτσι απλά καθίσαμε σ' ένα πιάνο και γράψαμε και το ντουέτο μας, τη «Βροχή των Αστεριών». Η Ανδριάνα, επειδή διακατέχεται από μια εσωστρέφεια, που σε μένα προσωπικά αρέσει, ίσως να φοβήθηκε λίγο στην αρχή να συνεργαστεί μ' έναν άνθρωπο πιο εξωστρεφή όπως είμαι εγώ. Ολα αυτά όμως διαλύθηκαν μέσα σ' ένα κλίμα πολύ ζεστό και επικοινωνιακό, μέσα στο οποίο τον πρώτο λόγο έχουν η μουσική και τα τραγούδια.

Το πρόγραμμα πώς θα είναι διαμορφωμένο και μέσα από τι είδους τραγούδια θα γίνεται η σύμπραξη με την Ανδριάνα Μπάμπαλη

Το τελευταίο εξάμηνο έχουμε κάνει αρκετές συναυλίες με την Ανδριάνα, οπότε μας έχει δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε ένα πρώτο δέσιμο. Ο τίτλος της παράστασης είναι «Παράξενη Γιορτή» και νομίζω ότι ταιριάζει με τις εποχές που ζούμε, καθώς όλοι ψάχνουμε έναν τρόπο να αναδυθεί από μέσα μας μια ελπίδα και μια ζωντάνια. Και νομίζω ότι μόνο η μουσική μπορεί να το κάνει αυτό. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει μια παρουσίαση της δικής μου δισκογραφίας, αλλά αρκετά «πειραγμένα», με διαφορετικό ήχο και η Ανδριάνα θα πει τα δικά της κομμάτια και κάποιες ιδιασκευές. Θα πούμε τραγούδια που αγαπάμε από τη σύγχρονη ελληνική σκηνή, αλλά και κάποια ρεμπέτικα και λαϊκά της παλιάς καλής εποχής.

Για την κρίση

Δεν μπορούμε να μην ελπίζουμε για καλύτερες μέρες

Πώς βιώνεις εσύ την οικονομική κρίση και πώς νιώθεις ως πολίτης μιας χώρας στην οποία ο ένας στους δύο είναι άνεργοι και πολλοί βρίσκονται στα όρια της φτώχειας;

Είναι τρομακτικό. Και η αλήθεια είναι ότι όλοι μας έχουμε επηρεαστεί σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό από αυτήν την κρίση. Ολοι είμαστε κομμάτι της ίδιας αλυσίδας. Ξέρω ότι η μουσική δεν είναι τρόπος για να λύσεις τα προβλήματα, αλλά σίγουρα είναι ένας τρόπος για να δώσεις μια ελπίδα, ένα ψήγμα αισιοδοξίας. Και αυτό είναι σημαντικό. Πιστεύω ότι θα 'ρθουν καλύτερες μέρες, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ελπίζουμε. Νομίζω ότι βρισκόμαστε στην τελευταία δύσκολη στροφή. Παρατηρώ όμως και κάτι που μου αρέσει: σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς έχει γεννηθεί μέσα μας ο αλτρουισμός, η αλληλεγγύη. Βλέπω ανθρώπους στο σούπερ μάρκετ να ψωνίζουν για συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη, βλέπω συσσίτια στους δρόμους, βλέπω πολλούς εθελοντές που κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν. Η κρίση αυτή μας έχει φέρει πιο κοντά. Κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο.

Εχεις πιάσει τον εαυτό σου να νιώθει άσχημα επειδή εσύ σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς έχεις την οικονομική δυνατότητα να κάνεις πράγματα απαγορευτικά για τον πολύ κόσμο;

Οι κοινωνίες ποτέ δεν ήταν ίσες και αυτό δεν είναι κάτι που δεν ευχαριστεί κανέναν. Πρέπει να είσαι πολύ εγωιστής για να νιώθεις άνετα σε μια κοινωνία που υποφέρει. Από κει και πέρα, σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αυτό που πρέπει να κάνει κανείς που έχει την τύχη να διαθέτει μεγαλύτερη οικονομική άνεση, είναι να μην προκαλεί, να μη διαφημίζεται ούτε να προβάλλει το τι έχει ή δεν έχει, αλλά να κρατά χαμηλούς τόνους. Κι όλα αυτά που λέω μπορεί να ακούγονται οξύμωρα σε κάποιους μετά τις ανοησίες που ακούγονται αυτές τις ημέρες για μένα. Αλλά εγώ οφείλω να τα πω.

Αναφέρεσαι προφανώς σε κάποια δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για κάποια προσωπική σου εμπλοκή με το ΣΔΟΕ;

Πραγματικά στενοχωριέμαι πολύ να βλέπω μια παρέλαση από φανταστικά σενάρια που κυκλοφορούν και προκαλούν. Ολα αυτά είναι γελοιότητες. Δεν ισχύει τίποτα απ' όλα αυτά που γράφονται.

Σε περίπτωση που θα πράγματα δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα, θα σκεφτόσουν την επιλογή του εξωτερικού;

Δεν είναι κάτι το οποίο επιθυμώ. Η Ελλάδα είναι η βάση μου, είναι το σπίτι μου, η δουλειά μου. Ελπίζω να μη χρειαστεί να φθάσω σε αυτήν την απόφαση, παρότι καταλαβαίνω ότι για πολλούς νέους ανθρώπους αυτή ίσως να είναι η μοναδική τους επιλογή. Αυτό είναι στενόχωρο.

Ανάγκη ανανέωσης

Εχεις νιώσει ποτέ ότι επαναλαμβάνεσαι και θέλεις να αλλάξεις τελείως το προφίλ σου;

Βεβαίως και το έχω νιώσει και δεν μου είναι ευχάριστο. Γιατί αυτό είναι ένα σημάδι που δείχνει ότι κάποια αλλαγή πρέπει να γίνει. Νομίζω ότι μέσα από τους τελευταίους μου δίσκους υπάρχουν πολλά δείγματα που αποκαλύπτουν την ανάγκη μου να ανανεωθώ, να κινηθώ σε διαφορετικούς δρόμους. Και αυτό θα έχει και συνέχεια. Θέλω να κάνω και πολύ διαφορετικά πράγματα για να ενισχύσω την καλλιτεχνική μου υπόσταση.

Αναδημοσίευση από: ethnos.gr